Η αναζήτηση εξειδικευμένου προσωπικού αποτελεί ένα… διαρκές θέμα προς επίλυση, αν όχι πρόβλημα, για την πλειοψηφία των ελληνικών εταιρειών πληροφορικής, οι οποίες καλούνται την τελευταία διετία τουλάχιστον να αντεπεξέλθουν σε έναν ιδιαίτερα αυξημένο όγκο έργων -σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα- και αν αναλογισθεί κανείς και όσα έρχονται, ο πήχης των αναγκών ανεβαίνει. Σε μια εποχή που ψηφιοποιούνται σχεδόν τα πάντα, λογικό είναι ως έναν βαθμό η ζήτηση να ξεπερνά την προσφορά, αρκεί στο «τέλος της ημέρας» να έχει βρεθεί η λύση. Τους προβληματισμούς τους σε σχέση με τις ελλείψεις που συναντούν μπροστά τους ως προς το έμψυχο δυναμικό έχουν εκφράσει σε βάθος αρκετών μηνών ουκ ολίγα υψηλόβαθμα στελέχη εισηγμένων -και μη- του κλάδου. Και μάλιστα πρόσφατα, στο πλαίσιο Γ.Σ. των μετόχων μιας εκ των μεγάλων εταιρειών με έδρα την Αθήνα, επιβεβαιώθηκε η «ανησυχία», καθώς έγινε και δημόσια λόγος για δεκάδες «ανοικτές» θέσεις εργασίας στη μητρική του ομίλου, χωρίς μάλλον να υπολογισθούν και οι θυγατρικές…

Η λύση του reskilling

«Αυτά που είπα στο συνέδριο είναι απόλυτα αληθή. Αισιοδοξούμε πως θα τα καταφέρουμε. Αυτό είναι και το ζητούμενο, εμείς οι άνθρωποι του κλάδου να καλύψουμε αυτά τα κενά. Θέλουμε και μπορούμε. Δεν γίνεται να τα περιμένουμε όλα από τα Πανεπιστήμια», τονίζει επίσης ο κ. Μάλαμας, επαναλαμβάνοντας την άποψή του ότι οι απόφοιτοι της πληροφορικής παραμένουν σε αριθμό περίπου όσοι ήταν και πριν από 15 χρόνια, ή το πολύ να έχουν αυξηθεί κατά 10%, όμως πλέον οι ανάγκες θεωρούνται πολύ μεγαλύτερες και «δεν υπάρχει σχέση ανάμεσα σε αυτό που ζητάει η αγορά και σε αυτό που παράγει η εκπαίδευση».

Σύμφωνα με όσα επισημαίνει, ο λόγος γίνεται για προγράμματα μετεκπαίδευσεως, αλλά από την συζήτηση λείπουν οι μεγαλύτεροι φορείς μετεκπαιδεύσεως στην Ελλάδα, δηλαδή οι εταιρείες τεχνολογίας. Και πάλι, μόνο στην Β. Ελλάδα οι επιχειρήσεις πληροφορικής μετεκπαιδεύουν σε ετήσια βάση περισσότερα άτομα από όσους αποφοιτούν από τα ΑΕΙ της περιοχής στον τομέα της πληροφορικής.

Η άλλη όψη του νομίσματος

Οι μεγάλοι όμιλοι πληροφορικής, οι οποίοι καλούνται να σηκώσουν ως επί το πλείστον το… βάρος της ψηφιοποίησης στην Ελλάδα και συνάμα αξιοποιούν τις ευκαιρίες επέκτασης των δραστηριοτήτων τους και ανάπτυξης που τους παρουσιάζονται και στο εξωτερικό, επιδιώκουν να πετύχουν με διάφορους τρόπους τη λύση του προβλήματος. Με τη δημιουργία hubs, όπου εκπαιδεύονται εργαζόμενοι (σ.σ. projects, στα οποία επενδύουν και οι ισχυροί «παίκτες» των τηλεπικοινωνιών, κοιτώντας σε πόλεις όπου «ανθεί» η καινοτομία, όπως οι Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο Κρήτης, Γιάννενα), με εξαγορές άλλων μικρότερων εταιρειών εντός ή και εκτός συνόρων, μέσω των οποίων ενδυναμώνουν τις «ομάδες» τους με ταλαντούχους ανθρώπους (που δεν λείπουν από την χώρα, έστω και αν το πρόβλημα είναι ποσοτικό), με συνεργασίες με Πανεπιστήμια και την ενσωμάτωση στελεχών από παρεμφερείς κλάδους, κάτι που προαναφέρθηκε ή και με την προσπάθεια επαναπροσέλκυσης στελεχών που, στην «καρδιά» της κρίσης, ξενιτεύθηκαν. Οι οποίοι ναι μεν επενδύουν στη χώρα, αλλά ταυτόχρονα, σε ορισμένες περιπτώσεις, «αντλούν» στελέχη από το υφιστάμενο έμψυχο δυναμικό ως έτοιμες λύσεις και δεν μπαίνουν τόσο στον… κόπο να εκπαιδεύσουν δικά τους. Σαφώς, το προσεχές διάστημα θα δείξει κατά πόσο οι Έλληνες «πληροφορικάριοι» θα λύσουν τα θέματα, τα οποία ανακύπτουν στο μέτωπο των ελλείψεων σε εξειδικευμένα στελέχη διαφόρων ειδικοτήτων, για να «τρέξουν» με τις απαραίτητες ταχύτητες τα projects ψηφιοποίησης μερικών… δισεκατομμυρίων ευρώ –που σε επίπεδο δημόσιου τομέα δημοπρατούνται το ένα μετά από το άλλο, χρηματοδοτούμενα και από ευρωπαϊκούς πόρους– προκειμένου να τα ολοκληρώνουν μέσα στα χρονοδιαγράμματα. Υπόθεση η οποία αφορά, βέβαια, και τους μεγάλους τηλεπικοινωνιακούς ομίλους της ελληνικής αγοράς, που έχουν εισέλθει δυναμικά στο «παιχνίδι», αποφασισμένοι να κερδίσουν το στοίχημα του Ψηφιακού Μετασχηματισμού με ό,τι αυτό προϋποθέτει τόσο για την επόμενη ημέρα της χώρας, όσο και τα έσοδα και τα κέρδη των επιχειρήσεων του ευρύτερου τεχνολογικού κλάδου. Πηγή